Mexico

De een na de andere bocht zoef ik door. Vlak voor een bocht beweeg ik mijn motor naar de middellijn om daarna ver door de bocht te kijken. Een heerlijk gevoel schuinhangend met mijn hele pakket aan spullen en surfplank. Zwevend. Tegen het einde van de bocht raak ik bijna de gele zijlijn van de buitenkant van het wegdek. En vol het gas open! En in een streep rij ik weer in het midden van de weg. Op naar de volgende bocht. Een van mijn laatste voor mijn eindbestemming. Want het is zover.

Het land van de Azteken (ook wel ´Mexica´ genoemd) en Mayas. Perfecte surfpoints en barrels. Tacos en drugshandel. Sombreros, cactus en Acapulco. Vele reizigers die ik ben tegengekomen zeiden maar één ding over Mexico. ¨Zorg ervoor dat je er minimaal een maand bent, zo mooi!¨. En ik? Ik dacht in Chili over Mexico als een plek ver weg, erg ver weg. En ergens was ik bang. Bang dat ik het niet zou halen. De motor zou wel stuk gaan. Of iets anders. En nu 7 maanden en 12.500 kilometer later, ben ik er. Bijna.

¨Que?¨ ¨No! No es Verdad!¨. Toch wel. Ik ben twintig minuten te laat. De grens voor motorvoertuigen is gesloten voor vandaag. Het is zondag in het katholieke Mexico. Niets geen triomfantelijke zegetocht met mijzelf, wind in de haren, zon in mijn gezicht. Niets geen koel biertje en een overwinningssigaret op het mooie plein van Comitan, 80 kilometer inwaarts. Nee, ik zit vast. Op 10 meter van de grens. In een onooglijk oord zonder naam. Quintin Tarantino zou er een film willen opnemen. Ik kan er - na de eerste verbazing - eigenlijk wel om grinniken. En nog in mijn warme motorpak, steek ik alsnog mijn sigaret op en open een Mexicaans biertje. Het voelt een beetje alsof ik er al ben.

De volgende dag ben ik in tien minuten de grens door. De meeste efficiënte douane van de hele reis. Maar ik moest wel 200 dollar borg achterlaten zodat ik mijn motor niet zou willen verkopen. Mmmm.. alsof ze het aanvoelen. Maar dat zijn latere zorgen. Ik ben er! Yes! I did it! Ik denk per ongeluk aan de Zangeres zonder naam en haar onsterfelijke liedje. Mexicooooooo! En ik krijg het niet meer uit mijn hoofd deze dag.

The First Mexican Miles